foto Ene Alexander H. Everett hield op 18 september 1833 een toespraak tot de Algemene Ledenvergadering van de Massachusetts Horticultural Society in Boston. Het verhaal ging vooral over bloemen en planten die Everett had bestudeerd tijdens een reis door Europa en hij had daarbij – blijkens zijn verslag – ook Noordwijk aangedaan. Zijn beginwoorden zijn even omslachtig als beleefd, even briljant als eloquent:

In attempting to address you on this occasion, I have consulted my wish not to appear insensible to the kindness of the request that brings me here, to a greater extent, perhaps, than prudence would justify. Though fully aware of the importance and attractive character of the art which forms the object of your institution, the nature of my pursuits through life has been such as to deprive me of the opportunity of obtaining more than a very limited acquaintance with its details ; and in the absence of the resources of imagination and eloquence which others might draw upon to supply the want of actual knowledge, I must throw myself, without reserve, on your indulgence.

Daar ga je wel even voor zitten. En dan komt er eerst een heleboel waarvan je denkt ‘nou ja, voorui, pff, hoe laat is het pauze?’  en dan komt dit:

In the culture of flowers, the Dutch have perhaps excelled all other nations. Their taste is, however, somewhat limited in its objects, and confines itself almost exclusively to the tulip, the rose, and the hyacinth. The rage for tulips, that prevailed at one time in that country, and the extravagant height to which the conventional value of particular varieties was carried, are well known. A pressure in the tulip market was then nearly as serious a thing in Holland as a pressure in the money market is in this country at the present day. Although the taste for flowers no longer exists to the same degree as it once did in Holland, that country is still tin; place where they are most extensively cultivated, and whence they are sent as articles of merchandize to all parts of the world. The principal tulip and hyacinth gardens are at Haarlem. The largest that I saw there contained not less than three or four acres of ground, and was really a brilliant spectacle. The principal rosegardens are at Nordwyck, on the German Ocean.

Ga er maar aan staan: Everett heeft overal tulpen gezien en hij weet ook van hyacinthen, maar in Noordwijk "aan de Duitse Zee" zag hij aan het begin van de 19e eeuw alleen maar rozen, sterker nog: Noordwijk beschikte over de belangrijkste rozenkwekerijen van zo ongeveer heel Europa. Ik heb het nooit geweten en Everett misschien zelf ook niet: was hij echt in Noordwijk geweest?

Die "Duitse Zee" is wel weer mooi: Amerikanen die naar Europa kijken als door een omgekeerde verrekijker en vervolgens alles maar één naam geven, is het niet ‘Europees’ dan is het wel ‘Duits’. Een beetje zoals dat prachtige liedje van Geechie Wiley (Last Kind Words Blues) waarin ze over de Eerste Wereldoorlog zingt als over "The German War" .