fotoIk heb vaker van die ingekleurde ansichtkaarten naar voren gehaald en niet altijd postief besproken. Maar in the end was er altijd wel de waardering voor de aardigheid en soms ook het grote vakmanschap waarmee zondagsschilders met penseel en waterverf over de zwart-wit foto’s  heen gingen.

Bijgaande kaart is wat dat betreft volstrekt mislukt. Met alle respect voor A.Dorsman, de uitgever van de kaart, maar dit is je reinste gepruts, fröbelwerk, waarvoor een driejarige op de bewaarschool zich nog zou schamen. Je zou er nog enige artisticiteit in kunnen zien, een lichte hang naar abstractie, maar dat is slechts een hopeloze poging tot redden wat er te redden valt.

Hier valt niks meer te redden. Het strand is ruw en met verkeerd-geel afgewerkt, de badkoetsen op de achtergrond hebben een groene kleur gekregen die ze nooit hadden (volgens mij), hier en daar wordt er nog een beentje en een ruggetje met kleur aangestipt.

Het ergste is de roze kleur die de hotels Hollander en Noordzee gekregen hebben van deze kleurenblinde schilder: beide hotels waren wit en niets dan wit en zo hoorden ze ook te zijn. Er is maar één hotel in de hele wereld dat op een fantastische manier roze is gekleurd en aan dat hotel kan geen ander – ook geen Noordwijks hotel tippen: de Don Ceasar in St.Petersburg/Florida ("St.Pete’s Beach"). Ik heb er ooit de lekkerste cocktail van mijn leven gedronken. En die cocktail had mij in een roze Hollander of een roze Noordzee nooit zo goed gesmaakt.