Als je vanaf je vakantie-adres aan iemand een ansichtkaart stuurt, doe je dat toch een beetje om hem of haar op de kast te jagen, een beetje jaloers te maken door te laten zien aan welke verlokkingen je allemaal blootstaat, terwijl hij of zij in de treurigheid van het miezerige achterland op een houtje moet bijten.
Maar als je zo’n volstrekt nietszeggende en ook nog sombere kaart krijgt zoals bijgaande, dan prijs je je zelf toch eindeloos gelukkig niet onderworpen te zijn aan de treurige eindeloosheid van een onafzienbare grijze massa water, waarboven zich ook nog eens donkere wolken samenpakken. Waarom zou een mens naar Noordwijk aan Zee gaan als het er daar zo uitziet? Waarom zou iemand nog aan iemand de groeten doen vanuit zo’n oord?
Ik zou eerder een s.o.s. uitzenden in de hoop dat ze me zo snel mogelijk kwamen ophalen en dat ik er nooit zou hoeven terug te keren.
De Restjes 52: S.O.S.
