Het komt de laatste jaren – helaas – niet zo vaak meer voor dat de v.v. Noordwijk veel deuken in even zovele pakjes boter schiet. De concurrentie is scherper geworden, zeker in de eigen Hoofdklasse A, waar regiogenoten als Katwijk, Quick Boys, Rijnsburgse Boys en Lisse zich sterke(re) opponenten hebben betoond.
De club kent een rijke historie: tussen 1963 en 1999 9x afdelingskampioen, de KNVB-beker in 1975 en als absolute hoogtepunten in 1973 én in 1980 landskampioen van de zaterdagcompetitie én algemeen landskampioen (finales tegen respectievelijk RBC Roosendaal en Xerxes/DHC). Afdelingskampioen in 1999, nu alweer 9 jaar geleden, was het laatste grote wapenfeit van deze qua status toch grote club.
Armoeiig allemaal, maar er is hoop: na de eerste wedstrijd van de nieuwe competitie staat Noordwijk fier bovenaan, na een klinkende overwinning van 4-1 (3 tors van ene Joost Leonard) op het altijd lastige Heerjansdam.
Ik hoop overigens dat het jubileum van de club heeft bijgedragen aan het historisch bewustzijn van haar leden. Afgaande op de nominaties voor "het elftal aller tijden" is het daarmee slecht gesteld. Hoe je het ook wendt of keert, wat je er ook van moge denken en met respect voor het oude adagium dat smaken verschillen: de speler die de allerbeste was, die het meest met kop en schouder boven alle anderen uitstak, die zelfs Karstens, Spaanderman (Albert) én alle Marijten (Map en Kees en Anton) de baas was, die speler was Jan-Willem Bogers uit het kampioenselftal van 1973. En uitgerekend hij is niet genomineerd! Zelfs Kees karstens spreekt nog steeds over hem als ‘een begenadigd voetballer’, en dat was-tie.
Ik hoop dat in ieder geval Kees – de Kikker – Marijt het elftal gehaald heeft: hij was misschien niet de beste, maar wat mij betreft wel de meest onvergetelijke van alle spelers die ik in het eerste heb zien spelen. Pure snelheid, doeltreffend, altijd praten en vaak ook nog een geintje tegen kleine jongens zoals ik die toen nog gewoon naast en achter het doel van de tegenstander op het gras mochten zitten. Kees Marijt is veel te vroeg gestorven, maar hij was mijn absolute held.

Een week later was de boot al aan en verloor Noordwijk blijkbaar even kans- als hopeloos van Angstgegner Rijnsburgse Boys. Zakte terug naar een onbedaarlijk suffige 5e of 6e plek. De 1e plek zal dit seizoen wel niet meer in beeld komen, maar ik hoop vurig dat ik ongelijk heb.