foto

Net na de Olympische Spelen lees ik dat eerder – in 1952 in Helsinki – ook een Noordwijker mee deed aan de 100 en 200 meter sprint atletiek. Het was Theo Saat die pas in de halve finale strandde. Of Theo Saat toen al Noordwijker was weet ik niet, wél dat hij het later wérd (en dat telt ook voor dit blog).

Wat zijn tijd was weet ik niet en kan ik ook niet achterhalen. Wél dat de 100 meter uiteindelijk gewonnen werd door de Jamaicaan (ook toen al!) Herb McKenley (in 10.4 seconden) en de 200 meter door de Amerikaan Andrew Stan-field (in de olympische recordtijd van 20.7 seconden). Bijgaande foto is genomen tijdens de Nederlandse Kampioenschappen in mei op de atletiekbaan aan de Laan van Poot in Den Haag. Saat eindigt hier als vierde (in 10.9 seconden) achter o.a. Teun Aret (10.8) en Tempelaar (10.9). Geen tijden waarmee hij enkele weken later in Melbourne grote indruk zou maken.

Maar Theo Saat zou nooit in Melbourne lopen: als gevolg van de Russische inval in Hongarije boycotte Nederland de Spelen van dat jaar ferm, overigens zonder daarmee verder veel indruk te maken: het idee voor een boycot was vooral ontsproten aan het brein van de toenmalige NOC-voorzitter, Hans Linthorst Homan. Dezelfde Linthorst Homan zette samen met de latere premier De Quay en Louis van Eindhoven ooit de Nederlandse Unie op poten midden in de Tweede Wereldoorlog en bepleitte van daaruit samenwerking met de Duitse bezetter (en zo ongeveer met alles wat fascistisch was, want ook met het Zwarte Front van Arnold Meijer).

Sporters kochten er drie keer helemaal niks voor en zo bleef Theo Saat steken op één Olympiade, waar hij toch eervol tot de halve finales was doorgedrongen.