noteboom

Op de elfde van de elfde (en dat was geen carnavalsverhaal) van het vorige jaar schreef ik over Daniel Noteboom. Over Senior, de schilder en over Junior, de schaker. Daarin opgenomen een verhaaltje dat ik ontleende aan het Straatnamenboek van Noordwijk van Ton Meijer. Hij beschreef in anderhalve bijzin dat Senior ooit het gemeentehuis van Noordwijk had geschilderd, dat dat schilderij wel enige tijd in dat gemeentehuis gehangen had, maar al snel naar de zolder verdween en uiteindelijk volslagen zoek raakte. Hoe ‘ volslagen’  is ‘ volslagen’?

Ik krijg naar aanleiding van dit verhaaltje een mail van een bezoeker van mijn blog die meldt dat het betreffende schilderij al zo’n 70 jaar in het bezit is van zijn familie. Hoe het daar ooit gekomen is valt niet meer te achterhalen, maar het schilderij is terug. Hij stuurt me een foto van het schilderij en die foto – proudly presents – staat nu hiernaast afgedrukt. Het is gesigneerd ‘Daniel Noteboom’ en ‘Noordwijk, 1936’. Het was bedoeld als afscheidsgeschenk voor de toenmalige gemeentesecretaris A.G.Delen, die in 1936 benoemd was tot burgemeester van Eibergen (en dat tot 1946 zou blijven). Delen vond het schilderij misschien helemaal niks of hij vond dat het geschenk in Noordwijk beter op zijn plaats was, want hij nam het niet mee. Het kwam zoals vermeld op zolder terecht en was daarna foetsjie.

Schilderijen verdwijnen wel vaker. En soms duiken ze nooit meer op. Maar soms wel, al is het jaren later. Dit schilderij is zoek geweest, maar gelukkig niet ‘volslagen’.