Wij stonden vanaf de weg tussen de bomen naar de baan te gluren, waar daags na Wimbledon de Groten der Aarde hun partijtje speelden. Roy Emerson, Rod Laver, Maria Bueno en de onvergetelijke ‘Dokter’ Van Swol.
Tennis was nog wat, in die tijd, een vermaak voor de elite, waar je als eenvoudige arbeiders-jongen niet aan te pas kwam. ‘Casino’ heette het, maar er heeft bij mijn weten nooit een rouletteballetje gerold.
In de jaren zestig werd het allemaal anders en sloeg ook hier de democratisering toe: ze spoten in de winter wel eens een baantje onder en dan mochten we vanwege school een uurtje komen schaatsen.
En nog iets later werd ‘Casino’ het domein waar bands als The Golden Earing, de Motions en de Shoes hun simpele akkoorden sloegen. Er werd gedanst en ‘Casino’ was lange tijd hét uitgaanscentrum van Noordwijk en verre omstreken.
Een partijtje tennis heb ik er nooit gespeeld.
