Bernard Bijvoet schreef samen met zijn studiegenoot Jan Duiker architectuurgeschiedenis met Sanatorium Zonnestraal en met Theater Gooiland, beiden in Hilversum. Weliswaar was Jan –Nieuwe Zakelijkheid – Duiker de grondlegger van dit monumentale pand, maar Bijvoet was degene die de schetsen (en het gebouw) van de al op zijn sterfbed liggende Duiker uiteindelijk in hun definitieve vorm mocht gieten. Zijn gebouwen waren strak en transparant met veel oog voor de blik-naar-buiten. Maar er moet ook iets tuttigs in hem gezeten: in Gooiland verwerkte hij veel ronde vormen, veel koperigheid en veel roze.

Hij had zijn belangrijkste opleiding in de praktijk in Frankrijk gekregen, waar hij al in de jaren dertig van de vorige eeuw met tal van beroemde collega’s in aanraking kwam. Hij speelde ook een rol in de Franse Resistance, door tijdens de oorlog met zijn vrouw onderdak te bieden aan verzetsstrijders in zijn huisje in de Dordogne. Na de oorlog kwam hij terug naar Nederland, waar hij o.m. in Katwijk tal van villa’s bouwde. O.a. dat befaamde rijtje ‘Nieuwe Zakelijkheid’ aan de boulevard.

De tuttigheid had hij niet achter zich gelaten. Tenminste als je afgaat op zijn ontwerp voor een danszaal in Grand Hotel Huis ter Duin uit 1950. De zaal, een echte Franse salle de danse, zit vol met rondingen en spiegels en werd gevuld met een – wat mij betreft – iets te gezellig ameublement. Deze dancing-avant-la-lettre heeft de tand des tijds niet overleefd en werd al snel weer afgebroken. Bijvoet was nog wel betrokken bij het ontwerp voor het Muziektheater in Amsterdam (over tuttigheid en koperigheid en roze gesproken), maar voordat de desastreuze bouw ervan een aanvang kon nemen was hij al gestorven.

De danszaal van Huis ter Duin bestaat gelukkig niet meer, maar er zijn – gelukkig – nog vele andere bouwsels van hem wel fier overeind gebleven, waaronder dus dat mooie rijtje huizen aan de Katwijkse boulevard.