fotoAls je meer wilt weten over deze postzegel kun je de NVPH-catalogus erop naslaan en er dan achter komen hoeveel de zegel – gestempeld – waard is. Maar de echte waarde van zo’n zegel gaat schuil achter een werkelijkheid waarvan we geen weet hebben.

Iemand heeft hem in december 1912 op een kaart gelikt of op een brief. De 21e van die maand viel op een zaterdag, er werd gewoon op die dag doorgewerkt en het was vier dagen vóór Kerstmis. Het ging misschien om een kerstgroet die nog op tijd bezorgd moest worden of – waarschijnlijker – een kerstpakketje, want de frankering was 50 cent, waar een brief in die tijd maar een cent of vier vereischte. Te zien aan de zorgvuldigheid en de precisie waarmee de beambte op het postkantoor aan de Voorstraat het stempel gezet heeft, had dié niet zo heel veel haast. Hij was misschien al met zijn gedachten bij de naderende feestdagen. Ik zie hem voor me: het is nog middag – het stempel verraadt een tijd van 2 tot 3 – maar we gaan op deze kortste dag van het jaar al op de schemering af. Hij zit bij een schamel licht op zijn gemak te stempelen in een steeds weer wisselend ritme om de verveling van de herhaling te verdrijven. En toch moet hij een beetje opschieten: de postzakken moeten nog met de tram mee naar Leiden en dan in de treinen verder uitgezocht en gedistribueerd over het land. Maar men hoefde zich niet druk te maken: het zou wel goed komen met die kerstwens, die zou op woensdag wel bezorgd zijn.

Er was verder niet zoveel aan de hand in Noordwijk in 1912, de Eerste Wereldoorlog was nog ver weg en zou ook niet al te dichtbij komen. Gezapigheid troef, de winters in Noordwijk waren lang in die tijd.