fotoHet oorlogsmonument in Noordwijk, op de hoek Rembrandtweg/ Berckelstraat, is een wit natuurstenen beeld van een knielende vrouwenfiguur met ontbloot bovenlijf. Haar blik is naar beneden gericht. Het beeld is geplaatst op een voetstuk, vervaardigd uit blokken witte natuursteen. Het beeld moet uitdrukking geven aan het offer dat de oorlogsslachtoffers brachten voor een leven in vrijheid. De knielende vrouw symboliseert dit offer door haar houding en gebaar. Het beeld heeft me op de een of andere manier altijd gefascineerd als al niet ontroerd

Het werd meer dan 7 jaar na de oorlog onthuld op 15 november 1952. Het was een schepping van de beeldhouwster Corinne Franzen-Heslenfeld. Over haar is weinig bekend, ik ben benieuwd wie haar had uitgekozen en waarom (woonde ze in Noordwijk? Was ze er geboren? Zat Henny Bal er achter?Woonde die toen al in Noordwijk?). Er is nog een portret-buste van haar hand van ene Louis de Vries in het Joodsch Historisch in Amsterdam. Een ander beeld van haar “Vrouw en Man” staat in het Zuiderpark in Den Haag en er zijn nog een aantal gebeeldhouwde stenen van haar hand (Leidse voorstellingen) ingemetseld in de buitengevel van het Leids stadhuis.

In haar novelle “Dubbelportret” plaatste Margriet de Moor dit beeld en het beeld van de visservrouw met kinderen (dat in werkelijkheid aan de Katwijkse boulevard staat) met alle dichterlijke vrijheid die ze zich mocht toe-eigenen aan de beide uiteinden van de Koningin Astrid Boulevard. In werkelijkheid staat aan het verste eind een monument van de hand van Prof. Ludwig Oswald Wenckebach (1895-1962), opgedragen aan de nagedachtenis van Rudolf Tappenbeck die uit de oorlog niet meer was teruggekeerd. Wenckebach woonde wel in Noordwijk en kneedde daar ook de expressieve kop van Albert Verwey die nog altijd op de hoek van de Prins Hendrikweg en de Nieuwe Zeeweg staat.