H. Marsman woonde in Noordwijk van 1921-1924. Om gezondheidsredenen. Hij was net terug van Hiddensee, een prachtig – nog steeds – ongerept eilandje ten westen van Rügen in het voormalige Oost-Duitsland. Vanuit Noordwijk schreef hij aan een vriend: “Noordwijk! Misschien leef ik hier nog zekerder, hechter samen met lucht en water dan daar, op H(iddensee): dat is een schip, hier is het wijde strand, brug tussen land en zee. Maar waartoe vergelijken? Ik leef. Mijn God, kan dat alles?In Noordwijk schreef hij ook bijgaand gedicht “Twee Vrienden”. Het gedicht werd gebundeld in Paradise Regained (1927). Het handschrift werd door Marsman geschonken aan Elisabeth (‘Bep’) de Roos.
Twee vrienden // De maan maakt den nacht tot een sneeuwwit veld. / een man heeft zijn vriend van zijn leven verteld. – // er is door dit spreken een wonder gebeurd: / hun harten zijn zoozeer eender gekleurd // dat de een als hij soms naar den ander ziet / bij zichzelven zegt: maar ben ík dat niet? // een vrouw; nog een vrouw; een verterend gemis, / het is alsof alles teneinde is – // Want eén hart blijft thuis, en eén hart gaat op reis / maar geen van twee vindt het Paradijs. // 12 / 13-IV-’26 // Noordwijk 18 Apr. ’26 // Bep / van Henny